okullu olduk

Uzun bir aradan sonra yeniden merhaba. Ramazandı, bayramdı,tatildi derken yazı bitirdik. Bu sene bizim için çok hareketli geçeceğe benzer. Küçük kızım ilkokula başladı. Benim boncuk gözlü bebeğim, okullu oldu. İnsan inanamıyor, çok duygulanıyor. Okulların ilk günü üstünde forması, sırtında çantası, biraz tedirgin, biraz ürkek, ama korkmayı da gururuna yediremiyor..Sınıfa girdi , el salladı, "hoşçakal anne, gidebilirsin" dedi. 3 yıl önce kreşe başladığımızda da aynı şeyi yapmıştı. Ne ağlamak, ne şikayet...Büyük kızım da bu yıl okul değiştirdi. Okulu bizim için tam bir hayal kırıklığı oldu. 4 yıldır çocuk etkilenmesin diye sabretmeye çalışıyorum. Bu yıl teklif kendisinden geldi . Kardeşi ile beraber Bozyaka Yamanlar Koleji'ne gitmek istediğini söyleyince biz de hiç direnmedik. Bu sene 5. sınıf. Okullar açılalı 3 gün oldu, ama şimdiden memnun kalacağımız belli .Öğretmenler ne kadar ilgili, özverili..
Bu sene hangisine yetişebileceğim, bilmiyorum. Sare ön ergenlik döneminde ,ufak ufak asilikler , alınganlıklar başladı. Eğitimi için destek olmak, eksiklerini kapatmasına yardım etmek, ama hepsinden önemlisi bol bol sohbet etmek lazım. Önemli yaşlar.. Ayşecik 1. sınıf. Sare'ye benzer mi bilmem ama, birinci dönem çok zor. Yunusçuk 21 aylık oldu. İnanılmaz hareketli, bir okadar da şirin. Hem tehlkeli hem çok keyifli. Eşim doçentlik için hazırlanıyor. Çalışması, makale yazması lazım. Bana gelince... Biz de Şifa grubu olarak üniversite olduk. Yıllar önce ilk uzman olduğumda o kadar üniversitelere girip akademisyen olmak istememe rağmen mağlum nedenlerden dolayı mümkün olmamıştı. Rabbim üniversiteyi ayağımıza getirdi. Tabi daha pek çok şey başlangıç aşamasında, ama çok çalışmak, layık olmak lazım..Bunun dışında okunacak kitaplar, izlenecek filimler, gezilecek yerler, pişirilecek yeni yemekler, birikmiş borçlarım: ziyaret edilecek arkadaşlar.... var da var. Nasıl yetişirim, ne kadar üstesinden gelirim bilmiyorum. Bir de blogum var tabii. Eğer zaman kalırsa...