"Dağ tepesinde bir çam olamazsan

Vadide bir çalı ol; fakat

Dere kenarındaki en büyük çalı sen olmalısın;

Ağaç olamazsan çalı ol.

Çalı olamazsan bir ot parçası ol.

Bir yola neşe ver;

Bir mis çiçeği olamazsan bir saz ol,

Fakat gölün içindeki en canlı saz sen olmalısın.

Hepimiz kaptan olamayız, tayfa olmaya mecburuz,

Burada hepimiz için bir şeyler var.Yapacak büyük işler var, küçük işler var.

Yapacağımız iş, bize yakın olan iştir.

Cadde olamazsan patika ol,

Güneş olamazsan yıldız ol.

Kazanmak veyahut kaybetmek ölçü ile değildir.

Sen her neysen onun en iyisi olmalısın. "

Benim sevgili öğretmenim. Subay çocuğu olarak 5 yıllık ilkokul hayatımda 5 okul değiştiren ben, sizi ancak 5. sınıfta tanıyabilmiştim. Okula okumayı kendi kedine öğrenerek gidip de 5. sınıfa kadar üzerine neredeyse hiçbirşey koyamamıştım. Büyünce ne olacaksın diyenlere ev hanımı diyordum. Sen sevgili öğretmenim, benim ufkumu açtın, beni kitepların büyülü dünyası ile tanıştırdın, bana hayaller kazandırdın. Bu şiiri ezberletmekle kalmadın, kimbilr kaç kere okuttun. İnternette gezerken buldum dün bu şiiri, hala aklımda, unutmamışım. O günler geldi aklıma, sen geldin. Hayattaysan kulakların çınlasın, Hakkın rahmetine kavuştuysan nur içinde yat sevgili öğretmenim Resmigül Aktürk.