yunus kerem 3 yaşında

Zaman ne kadar hızlı akıp gidiyor ve biz bunu ancak çocuklarımızın hızla büyümelerinden, hergün farklılaşmalarınan anlıyabiliyoruz. Sareciğim artık genç kız oldu. Benim boyuma gelmesine 3-4 cm kaldı ki, bir sene bile sürmez gibi görünüyor. Halleri, tavırları pek bir değişti. Daha derin mevzulardan konuşmak istiyor, daha çok odasına kapanıp yalnız kalıyor, şiire, edebiyata ilgi duymaya başladı, artık kendini pek öptürmüyor... Ayşe desen 8 yaşında..Zaten eziyetsiz bir çocuktu, hiç yükü kalmadı. Kitap okumaya kaptırdımı kendini, dünyayı unutuyor. Yunus Kerem'im ise 3 yaşına girdi. Son 6 ayda o kadar çok değişti ve gelişti ki, inanamıyorum. 6 ay önce tek kelime konuşmayan, konuşmadığı için götürdüğümüz psikoloğun otistik mi acaba dediği oğlum.. Şimdi kapat çenesini kapatabilirsen. Allahım, ne bitmez enerji.. İçinde kelimeleri biriktirmiş sanki..Şarkılar, oyunlar, her cümleden sonra "seni çok seviyom annecim" demeler.. Ne kadar şükretsem az. Yalnız, gerçekten Allah böyle zamanlarda sabır versin, hiç kolay bir süreç değildi. Çocuk, konuşamadığı için, kendini ifade edmiyor, edemedikçe de agrasifleşiyor. İletişim kuramamak, çok zor. Neyse ki atlattık. Anne- baba olmak gerçekten bir sabır eğitimi aslında.. Onları eğitirken, kendi kişilik gelişimimizi de tamamlıyoruz aslında.. Büyüyen biraz da bizleriz yani..