Zaman su gibi akıp gidiyor. Daha dün kucağıma aldığım gül yüzlüm 4.5 aylık oluverdi. Şu anda uyuyor. Kollar iki yana açılmış teslim pozisyonundaysa derin uykuda. Öğleden sonra bu şekilde yaklaşık iki saatlik uykymuz var. Bu ykuyu yapamazsa huzursuz oluyor. Artık çok güzel iletişim kuruyor. Ailedeki herkezi tanıyor. Bizi uzun süreli takip edebiliyor. Ayağa dikelmeye, bizim desteğimizle zıplamaya çok hevesli. (Tabi bu hareketleri yaparken tüm vücut ağırlığı bizde olacak.) Hergün banyodan sonra 10 dakika egzersiz ve masaj keyfimiz var. Şimdilik sadece anne sütü alıyor. Kızlarımda işe başlayınca sütüm hemen azalıvermişti. Evde olunca çok şükür hem miktarı ve sanırım hem de kalitesi iyi. Anne sütünün kalitesinde annenin dinlenik ve stresten uzak olması çok önemli. % 50 persantilde doğmasına rağmen şimdi Allaha çok şükür %97 persantilde. Ek gıdalara geçmemize az kaldı. Şeftaliler ballanana kadar bekliyeceğiz.



Yavaş yavaş Adana sıcakları başladı. Ama öyle anlatıldığı gibi korkunç bir durum yok henüz. İzmir'e göre biraz daha nemli hepsi o. Ama akşamları serinliyor. Hele sabaha karşı nasıl tatlı bir serinlik çıkyor. Göl, sabahları sisli ve gizemli görünüyor. Öğleye doğru hava açıksa su ayna gibi saydamlaşıyor. Bulutların ve kıyıya yakın yerlerde ağaçların gölgesi suya düşüyor. Akşamları köprünün ışıklrı yanınca ayrı bir güzel. Bir de gün batınca bir kurbağa ordusu şarkıya başlıyor ki sormayın. Küçük kızıma takılıyorum "Arkadaşların seni oyuna çağırıyor" diye .

Adana zengin bir şehir. İnsanlar yiyip içmeyi, eğlenmeyi biliyor. Şık restoranlar, pastaneler, göz alıcı vitrinler ile ışıl ışıl. Kılık kıyafette de adeta bir yarış var. İzmir'in adı çıkmış.

Gezip gördükçe paylaşacağım inşallah. Şimdilik bu kadar...
not: resimdeki bebek benim bebeğim değil. Eşim çocuklarımızın resimlerinin sanal ortamda bulunmasını istemediği için gerçek resimlerini paylaşamıyorum.